Verkondiging (preek):
In stedelijke gebieden weten kinderen vaak nauwelijks waar melk of brood vandaan komt. Je kunt het die kinderen niet kwalijk nemen dat ze het niet weten, want ze hebben het niet met eigen ogen gezien en groeien op in een wereld van beton en stenen. Daarom zijn er schoolprojecten om de kinderen duidelijk te maken, dat melk uit een koe komt en dat brood gemaakt wordt van het graan dat op de akker groeit.
Zoals die kinderen niet beter weten, zo spreken ook heel wat mensen in onze tijd over geloof. Soms lijkt het alsof we vergeten zijn waar ons geloof vandaan komt, waardoor we gevoed kunnen worden.
Wanneer over geloof gesproken wordt, dan gaan gesprekken vaak over structuren, over kerkleiders en gebouwen, over regels en tradities. Maar wanneer het niet dieper gaat, dan denk je net zoals die stadse kinderen die menen dat brood en melk uit een machine komen.
Ook onder geloof zit een andere werkelijkheid, een ander verhaal. Het is het verhaal van de Bijbel, waarin God en mens reisgenoot worden. Waarin geroepen en geantwoord wordt, gezocht en gevonden. Waarin kleine mensenverhalen deel worden van het Oneindige Verhaal van God. Het Woord van God is de grondstof waarop heel ons geloof gebouwd is.
De verhalen die eeuwenlang zijn doorgegeven, gezaaid in verschillende tijden, in verschillende situaties.
Soms met veel succes, zodat Christenen prachtige vruchten konden voortbrengen. Helaas soms ook teleurstellend slecht, wanneer het Woord verdorde omdat men het niet wilde begrijpen, of niet met liefde zaaide.
De geschiedenis van ons geloof laat zien hoe mensen geraakt kunnen worden, wanneer hun leven een goede bodem is, waarin het Woord kan gedijen.
Vandaag vertelt Jezus over zaaien en oogsten. Hij is een realist en weet dat zelfs de beste, mooiste Boodschap niet op zich staat.
Hij geeft ons zijn Woord. En wacht op een antwoord.
Hij heeft zaaiers nodig, die niet moe worden om het goede te doen, die keer op keer uittrekken, om goede woorden te spreken, om geloof voor te leven, om te geven en te vergeven, om te troosten en te bemoedigen.
En hij heeft goede grond nodig. Een gezin waarin geborgenheid geschonken wordt, een vereniging waarin gemeenschap voelbaar wordt, een parochie waarin gastvrijheid leeft, een school waarin respect betoond wordt.
Dan wordt duidelijk waar ons geloof vandaan komt. Niet uit een wetboek, niet uit een geschiedenisles, niet uit een instituut, maar uit een levende gemeenschap waarin Gods Woord wordt gehoord en beantwoord, waarin hoopvol liefde wordt gezaaid, om uiteindelijk geloof te kunnen oogsten.
Amen!
|
