Verkondiging (preek): Onlangs verscheen een boek van Gerard de Korte,
de nieuwe bisschop van Den Bosch.
Hij schrijft over een kerk die ruimte biedt
en die barmhartig is.
Een gemeenschap van hoop,
die getuigt van de trouw van God. Het zijn mooie woorden van de bisschop,
maar ook hij beseft, dat de kerk stevig aan zichzelf moet werken.
Te vaak heeft de kerk grenzen getrokken
en werden mensen buitengesloten.
Te vaak werd de kerk voorgesteld als een heilige rest.
Alsof je alleen in de hemel kunt komen, wanneer je aan alle regels voldoet. Bisschop de Korte heeft daar een uitgesproken mening over.
Hij zegt:
“Een heilige restkerk is geen katholieke kerk!” En daarmee raakt hij inderdaad aan het wezen van de kerk.
De kerk is geen heilige rest,
geen elitegroepje dat buiten de wereld staat.
De kerk is een gemeenschap waarin mensen samenkomen rond Jezus.
Een gemeenschap waarin we Hém volgen,
die grenzen openbrak, die ging zoeken naar verloren mensen,
die zoveel goeds zag op onverwachte plaatsen. Een heilige restkerk is geen katholieke kerk! Dát vieren wij ook op dit Feest van Allerheiligen.
Wij komen een eindeloze stoet tegen
van mensen die de wereld een beetje heiliger hebben gemaakt,
een stukje dichter bij God.
Wij vieren de bekende heiligen,
zoals de apostelen en Maria,
Franciscus van Assisi,
Sint Barbara,
Antonius
en al die anderen die vaak op een voetstuk in onze kerken staan.
Maar we vieren ook de onbekende heiligen,
die in alle eenvoud de wereld hebben omarmd met de liefde van Jezus.
Het missiezustertje dat zich stuk heeft gewerkt
voor de allerarmsten in een ver land.
De vaders en moeders die zichzelf hebben weggecijferd
om hun kinderen een betere toekomst te geven.
De vrijwilligers die zoveel houden van hun parochie
dat ze daar hun vrije tijd in willen steken. We vieren doeners, bestuurders en bidders,
we vieren degenen die omzien naar de kwetsbare mensen in ons midden.
De Franciscusgroep die regelmatig vanuit de parochie mensen verder helpt.
Kinderen en jongeren die de Mis komen dienen,
ook al vinden leeftijdsgenoten dat soms gek. En ook buiten de kring van kerkmensen kom je heiligheid tegen.
De man die taalles geeft aan vluchtelingen.
De vrouw die eenzame mensen bezoekt.
Heiligheid is geen alleenrecht van superkatholieken.
Heiligheid is een roeping die we delen met velen, met alle mensen van goede wil.
Juist niet om grenzen te trekken, maar om de wereld dichter bij de hemel te brengen. Het gaat er vaak om dat je er bént,
op momenten waarop je nodig bent.
Die momenten kun je vaak niet kiezen.
Maar je kunt wel kiezen om juist dán dan het verschil te maken.
Dit jaar kwam ik tijdens mijn vakantie een bewerking van een Bijbeltekst tegen
op onverwachte plek.
Achter Aken ligt het Hürtgenwald,
waar in november 1944 vreselijk gevochten is tijdens het Allerheiligenoffensief.
Op een begraafplaats staat een steen met in twee talen dezelfde tekst
“Niemand heeft grotere liefde,
dan wie zijn leven geeft voor zijn vijand.”
De tekst staat geschreven in het Engels en in het Duits. Het is een bijzonder monument:
op een Duits oorlogskerkhof,
voor een Duitse officier,
opgericht en onderhouden door Amerikaanse veteranen. Midden in een mijnenveld lag in 1944 een Amerikaanse soldaat.
Hij was zwaar gewond en riep om hulp, terwijl de kogels rondvlogen.
De Duitse luitenant Friedrich Lengfeld hoorde de kreten van de Amerikaan
en stond op om hem te helpen.
Maar midden in het mijnenveld kwam hij zelf om het leven.
Dat maakte zo’n indruk op de Amerikaanse soldaten,
dat ze na de oorlog een monument oprichtten op een Duitse begraafplaats.
Een herinnering aan een stuk heiligheid
in een helse situatie.
“Niemand heeft grotere liefde dan wie zijn leven geeft voor een vijand.” Bisschop de Korte heeft het goed gezegd.
Een heilige restkerk is geen katholieke kerk.
Heiligheid is geen privébezit,
het wordt zichtbaar in naastenliefde, in trouw aan idealen,
in een leven dat gegeven wordt voor je vrienden
en zelfs voor je vijanden. Amen!
|
